اثر کودهای زیستی و شیمیایی ‌بر عملکرد و کیفیت دانه ذرت در شرایط آبیاری کامل و تنش خشکی

این تحقیق باهدف بررسی امکان استفاده از ازتوباکتر و ورمی کمپوست به‌عنوان کودهای زیستی به‌منظور کاهش مصرف کودهای شیمیایی در زراعت ذرت و در سال‌های 1392 و 1393 به مدت دو سال در مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی و منابع طبیعی استان کرمانشاه انجام شد. تحقیق به‌صورت دو آزمایش در دو سایت به فاصله 10 متر از یکدیگر اجرا گردید. سایت‌ها شامل آبیاری کامل و تنش خشکی بر اساس 65 درصد نیاز آبی گیاه بودند. هر آزمایش به‌صورت اسپلیت فاکتوریل پلات در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی با سه تکرار اجرا شد. تیمار مصرف ازتوباکتر در بلوک‌های اصلی در دو سطح (مصرف و عدم مصرف) و کودهای شیمیایی و ورمی کمپوست در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. تیمارهای کودی دیگر شامل کود شیمیایی N.P.K در سه سطح (بدون مصرف، 50 درصد و مصرف 100 درصد کودهای شیمایی بر اساس آزمون خاک) و ورمی کمپوست در چهار سطح (صفر، 2، 4 و 6 تن در هکتار) بودند. نتایج نشان داد با استفاده از شش تن در هکتار ورمی کمپوست می‌توان تا 50 درصد مصرف کودهای شیمیایی را کاهش داد و عملکرد دانه در تیمار مصرف توأم شش تن در هکتار ورمی کمپوست و کودهای شیمیایی به میزان 50 درصد نیاز گیاه بر اساس آزمون خاک با تیمار مصرف کودهای شیمیایی به میزان 100 درصد نیاز گیاه تفاوت معنی‌داری نداشت. همچنین مصرف ورمی کمپوست کیفیت بذر ذرت را افزایش داد.